ภาษีเงินได้นิติบุคคลกับการให้ของขวัญปีใหม่
โดย
|
ภาระภาษีจากการให้ของขวัญปีใหม่ |
ภาษีเงินได้นิติบุคคลเป็นภาษีอากรประเมิน โดยการนำรายได้มาหักรายจ่ายในรอบระยะเวลาบัญชีด้วยเกณฑ์สิทธิเพื่อคำนวณ กำไรหรือขาดทุนสุทธิ ภาษีเงินได้นิติบุคคลที่มีผลกระทบต่อการให้ของขวัญปีใหม่หรือรายจ่าย นั่นหมายความว่า หากบริษัทหรือห้างหุ้นส่วน นิติบุคคลให้ของขวัญปีใหม่กับผู้รับ จะต้องพิจารณาว่าถือเป็นรายจ่ายของกิจการได้หรือไม่ และถือเป็นเงินได้ของผู้รับของ ขวัญปีใหม่หรือไม่ ในแง่ของภาษีเงินได้นิติบุคคลสิ่งสำคัญที่ต้องพิจารณาคือ กฎหมายภาษีอากรที่เกี่ยวข้องกับรายจ่ายต้องห้ามมาตรา 65 ตรี เฉพาะส่วนที่เกี่ยวข้องกับการให้ของขวัญมีดังนี้ “(3) รายจ่ายอันมีลักษณะเป็นการส่วนตัว การให้โดยเสน่หา หรือการกุศล เว้นแต่ (ก) รายจ่ายซึ่งเป็นเงินที่บริจาคแก่พรรคการเมืองตามกฎหมายประกอบรัฐธรรมนูญว่าด้วยพรรคการเมือง ให้หักได้ไม่เกิน 5 หมื่นบาท ทั้งนี้ ตามหลักเกณฑ์ วิธีการ และเงื่อนไขที่อธิบดีประกาศกำหนด (ข) รายจ่ายเพื่อการกุศลสาธารณะหรือเพื่อการสาธารณประโยชน์ตามที่อธิบดีประกาศกำหนดโดยอนุมัติรัฐมนตรี ให้หักได้ ในส่วนที่ไม่เกินร้อยละ 2 ของกำไรสุทธิ และรายจ่ายเพื่อการศึกษาหรือเพื่อการกีฬาตามที่อธิบดีประกาศกำหนดโดยอนุมัติ รัฐมนตรี ให้หักได้อีกในส่วนที่ไม่เกินร้อยละ 2 ของกำไรสุทธิ” หากพิจารณาจากการให้ของขวัญปีใหม่ว่าเป็นรายจ่ายส่วนตัว การให้โดยเสน่หาหรือไม่ ต้องทำความเข้าใจความหมายของ รายจ่ายส่วนตัว การให้โดยเสน่หา ซึ่งหมายถึง รายจ่ายที่กิจการจ่ายไปเป็นการเฉพาะเจาะจง ไม่มีระเบียบกำหนดไว้ อันเป็น เรื่องเฉพาะตัวบุคคลนั้น ไม่เกี่ยวข้องกับกิจการโดยตรง สิ่งสำคัญหากการให้ของขวัญ ปีใหม่เป็นการให้เนื่องในขนบธรรมเนียมประเพณีถือเป็นรายจ่ายได้ ไม่ต้องห้ามตามประมวลรัษฎากร “(4) ค่ารับรองหรือค่าบริการส่วนที่ไม่เป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดโดยกฎกระทรวง”
การให้ของขวัญปีใหม่จะถือเป็นการให้สิ่งของเพื่อการรับรองลูกค้าหรือค่ารับรองนั่นเอง ซึ่งพิจารณาจากมาตรา 65 ตรี (4) ค่ารับรองหรือค่าบริการถือเป็นรายจ่ายต้องห้ามในการคำนวณกำไรสุทธิ เว้นแต่ค่ารับรองนั้นเป็นไปตามเงื่อนไขของ กฎกระทรวงฉบับที่ 143 ที่ได้กำหนดหลักเกณฑ์และเงื่อนไขดังนี้ 1. ค่ารับรองหรือค่าบริการที่จะถือเป็นรายจ่ายในการคำนวณกำไรสุทธิได้ต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์ที่กำหนดในข้อ 2 ข้อ 3 ข้อ 4 และข้อ 5 2. ค่ารับรองหรือค่าบริการนั้น ต้องเป็นค่ารับรองหรือค่าบริการอันจำเป็นตามธรรมเนียมประเพณีทางธุรกิจทั่วไป และบุคคล ซึ่งได้รับการรับรองหรือรับบริการต้องมิใช่ลูกจ้างของบริษัทหรือห้างหุ้นส่วนนิติบุคคล เว้นแต่ลูกจ้างดังกล่าวจะมีหน้าที่เข้า ร่วมในการรับรองหรือการบริการนั้นด้วย 3. ค่ารับรองหรือค่าบริการ ต้อง (1) เป็นค่าใช้จ่ายอันเกี่ยวเนื่องโดยตรงกับการรับรองหรือการบริการที่จะอำนวยประโยชน์แก่กิจการ เช่น ค่าที่พัก ค่าอาหาร ค่าเครื่องดื่ม ค่าดูมหรสพ ค่าใช้จ่ายเกี่ยวกับการกีฬา เป็นต้น หรือ (2) เป็นค่าสิ่งของที่ให้แก่บุคคลซึ่งได้รับการรับรองหรือรับบริการไม่เกินคนละ 2,000 บาท ในแต่ละคราวที่มี การรับรองหรือการบริการ 4. จำนวนเงินค่ารับรองและค่าบริการให้นำมาหักเป็นรายจ่ายได้เท่ากับจำนวนที่ต้องจ่าย แต่รวมกันต้อง ไม่เกินร้อยละ 0.3 ของจำนวนเงินยอดรายได้หรือยอดขายที่ต้องนำมารวมคำนวณกำไรสุทธิก่อนหักรายจ่ายใด ในรอบระยะเวลาบัญชีหรือของจำนวนเงินทุนที่ได้รับชำระแล้วถึงวันสุดท้ายของรอบระยะเวลาบัญชี แล้วแต่จำนวนใดจะมากกว่า ทั้งนี้รายจ่ายที่จะนำมา หักได้จะต้องมีจำนวนสูงสุดไม่เกิน 10 ล้านบาท 5. ค่ารับรองหรือค่าบริการนั้นต้องมีกรรมการ หรือผู้เป็นหุ้นส่วน หรือผู้จัดการ หรือผู้ได้รับมอบหมายจากบุคคลดังกล่าว เป็นผู้อนุมัติหรือสั่งจ่ายค่ารับรองหรือค่าบริการนั้นด้วย และต้องมีใบรับหรือหลักฐานของผู้รับสำหรับเงินที่จ่ายเป็นค่ารับรอง หรือเป็นค่าบริการ เว้นแต่ในกรณีที่ผู้รับเงินไม่มีหน้าที่ต้องออกใบรับตามประมวลรัษฎากร สิ่งที่กิจการจะต้องพิจารณาในการให้ของขวัญปีใหม่ก็คือ การให้เป็นสิ่งของต้องไม่เกินคนละ 2,000 บาทในแต่ละคราว มิฉะนั้นจะถือเป็นรายจ่ายต้องห้ามในการคำนวณกำไรสุทธิ
“(13) รายจ่ายซึ่งมิใช่รายจ่ายเพื่อหากำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะ” รายจ่ายที่ถือเป็นรายจ่ายต้องห้ามประเภทหนึ่งก็คือ รายจ่ายซึ่งมิใช่รายจ่ายเพื่อกำไรหรือเพื่อกิจการโดยเฉพาะ ประเด็นที่ต้อง พิจารณาก็คือ การให้ของขวัญปีใหม่เป็นการให้ตามขนบธรรมเนียมประเพณีทางธุรกิจทั่วไปและมีราคาหรือมูลค่าไม่เกิน สมควร ย่อมถือเป็นรายจ่ายเกี่ยวข้องกับกิจการ ถือเป็นรายจ่ายได้
บางส่วนจากบทความ “ภาระภาษีจากการให้ของขวัญปีใหม่” อ่านบทความฉบับเต็มได้ใน... วารสาร CPD & Account ปีที่ 17 ฉบับที่ 205 เดือนมกราคม 2564 |
Accounting Style : Tax&Accounting : สมเดช โรจน์คุรีเสถียร วารสาร : CPD&ACCOUNT มกราคม 2564
|
|
|
|